Benzimidazol

PRZEDRUK, oryginał dostępny pod adresem www
Autor: Paweł Wagner

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych
Laboratorium z chemii organicznej
dla kierunku Biotechnologia

Politechnika Śląska (www)
Wydział Chemiczny (www)
Katedra Chemii Organicznej, Bioorganicznej i Biotechnologii (www)
Kierownik Katedry: dr hab. inż. Mirosław Gibas prof. Politechniki Śląskiej

Adres:
ul. B. Krzywoustego 4
44-100 Gliwice

– Odczynniki: 1,2-diaminobenzenkwas mrówkowywodorotlenek sodu.

– Skala: makro.

– Techniki: ogrzewanie, sączenie pod zmniejszonym ciśnieniem, KRYSTALIZACJA.

– Zagrożenia: kwas mrówkowy – żrący, wodorotlenek sodu – silnie żrący, 1,2-diaminobenzen – toksyczny.

– Środki ostrożności: praca w okularach, w rękawicach gumowych pod wyciągiem, unikać wdychania par oraz kontaktu ze skórą.

– Przydatność: półprodukt w syntezie organicznej.

Otrzymywanie Benzimidazolu

W kolbie kulistej umieszcza się 1,2-aminobenzen (o-fenylenodiaminę) (0,125 mola) i 85% kwas mrówkowy (0,180 mola), Kolbę zaopatruje się w chłodnicę zwrotną i mieszaninę ogrzewa się przez 2 h na wrzącej łaźni wodnej. Następnie mieszaninę ochładza się do temperatury pokojowej i zobojętnia stopniowo przy ciągłym mieszaniu 10% wodnym roztworem wodorotlenku sodu. Zobojętniona mieszaninę odsącza się i przemywa dwukrotnie 50 cm3 lodowato zimnej wody (z kostkami lodu). Surowy produkt krystalizuje się z wody. Otrzymuje się 8,0 g (0,070 mola, 56%) benzimidazolu o t.t. 171-172ºC

– Odpady: Przesącz i ług pokrystalizacyjny można wylać do kanalizacji.