PRZEDRUK, oryginał dostępny pod adresem www
Fragment skryptu: Biologia molekularna roślin
Uniwersytet Warszawski (www)
Instytut Biochemii i Biofizyki PAN (www)
Zakład Biologii Molekularnej Roślin (www)
Kierownik Zakładu: Prof. dr hab. Andrzej Jerzmanowski
Adres:
ul. Pawińskiego 5a,
02-106 Warszawa
Kontakt: tel. (+48 22) 592 5704,
E-mail: andyj@ibb.waw.pl
Zakład Biologii Molekularnej Roślin
Problematyka badawcza: Rola struktury chromatyny w regulacji rozwoju roślin oraz w odpowiedzi na czynniki stresowe i hormonalne. Prowadzone aktualnie badania mają na celu poznanie funkcji roślinnych kompleksów remodelujących chromatynę, histonu H1 i modyfikacji potranslacyjnych histonów rdzeniowych, a także opisanie proteomu jądrowego rośliny modelowej Arabidopsis thaliana.
Stosowane techniki: Większość metod biologii molekularnej, metody biochemii białek, analiza proteomiczna (mass-spec) i transkryptomiczna (mikromacierze), genetyka Arabidopsis thaliana (konstrukcja i analiza mutantów), metody bioinformatyczne.
_______________________________________________________________________________
Przy analizie skomplikowanych mieszanin białek rozdzielczość jednokierunkowego rozdziału elektroforetycznego jest często niewystarczająca. Jedną z metod pozwalającą na zwiększenie liczby białek skutecznie rozdzielanych i uwidacznianych na żelu jest elektroforeza dwukierunkowa.
Zasada działania elektroforezy dwukierunkowej
W metodzie tej łączy się dwie różne, elektroforetyczne techniki rozdziału białek. Białka są rozdzielane najpierw przy pomocy jednej metody (pierwszy kierunek) po czym paski żelu z rozdzielonymi białkami są łączone z drugim, innym żelem i na nim rozdzielane (drugi kierunek). W ten sposób można rozdzielić i uwidocznić znacznie więcej białek.
Najczęściej stosowanym wariantem elektroforezy dwukierunkowej jest rozdział białek pod względem ich punktu izoelektrycznego (ogniskowanie izoelektryczne, IEF) i późniejszy rozdział w systemie SDS-PAGE. Jest to metoda powszechnie stosowana w doświadczeniach proteomicznych. Metody elektroforezy dwukierunkowej są także wykorzystywane do badania kompleksów białkowych. Często metoda rozdziału Bue Native oraz Clear Native PAGE jest łączona z rozdziałem SDS-PAGE. W układzie takim w pierwszym kierunku białka są rozdzielane w postani nie zdenaturowanej z zachowaniem całych kompleksów. W drugim kierunku białka są rozdzielane w warunkach denaturujących (kompleksy rozpadają się). W ten sposób można uwidocznić kompleksy białkowe jako serie plamek. Białka nie występujące w kompleksach są widoczne jako pojedyncze plamki.
