Bromek etydyny

Bromek etydyny (ang. Ethidium Bromide), to organiczny związek chemiczny o nazwie systematycznej (IUPAC) bromek 3,8-diamino- N-etylo-6-fenylofenantrydyniowy. Bromek etydyny jest ciałem stałym, słabo rozpuszczalnym w wodzie (4 g / 100 ml), o fioletowo-czerwonej barwie. Jest związkiem aromatycznym, silnie interkalującym w dwuniciowe struktury kwasów nukleinowych.

Bromek etydyny jako znacznik fluorescencyjny

Bromek etydyny jest substancją powszechnie używaną w analizie DNA dzięki zdolności interkalacji do struktury helisy oraz zdolność emisji promieniowania w świetle UV. Bromek wnika pomiędzy pary zasad, powodując nieznaczne rozkręcanie nici. Maksymalną fluorescencję bromku etydyny wykazano przy długości fali 302 nm (UV), natomiast w kompleksie bromek-DNA proces ten jest dziesięciokrotnie, a według niektórych źródeł nawet 20-krotnie intensywniejszy, wykazując maksimum fluorescencji przy długości fali 590 nm (pasmo światła czerwonego – wg innych źródeł maksimum fluorescencji kompleksu DNA-bromek etydyny wykazano przy 595 nm).

Badania potwierdziły znacznie większe powinowactwo bromku do dwuniciowego DNA (dsDNA) niż do jednoniciowego (ssDNA), przez co barwienie struktur jednoniciowych, w niektórych sytuacjach, może okazać się nieskuteczne.

Właściwości mutagenne bromku etydyny

Ze względu na silne właściwości mutagenne (prawdopodobnie także karcynogenne i teratogenne) należy zachować szczególną ostrożność podczas pracy z tą substancją. Predyspozycje mutagenne wynikają ze zdolności interkalacji do struktury DNA. Podczas replikacji w miejscu połączenia DNA z bromkiem dochodzi do wstawienia dodatkowego nukleotydu, co powoduje przesunięcie ramki odczytu, a tym samym wywołuje mutacje. Bromek etydyny jest także wykorzystywany do obrazowania warstw DNA w procesie ultrawirowania w gradiencie chlorku cezu CsCl. W sytuacjach, kiedy wymagane jest zastosowanie metod o wysokiej czułości, możemy zastosować barwienie DNA srebrem.

Marcin P.

Źródła:
Przykłady analiz DNA. Praca zbiorowa pod redakcją Ryszarda Słomskiego, Wydawnictwo Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu 2004.